Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Η κατάργηση του «10» ως επαναστατική καινοτομία


Δεν μπορεί κανείς παρά να νιώσει θαυμασμό για τη γενναία και οραματική απόφαση της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας να καταργήσει τη βάση του «10» ως απαραίτητη προϋπόθεση για την είσοδο σε ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Η κατάργηση αυτού του σκοταδιστικού μέτρου αποτελεί μια μεγάλη κατάκτηση για τον ελληνικό λαό, που θα τον οδηγήσει χωρίς καμία αμφιβολία σε ένα μέλλον φωτεινό, χαρούμενο και δημιουργικό.
Να σας εξομολογηθώ όμως κάτι: μόλις πληροφορήθηκα την είδηση για την κατάργηση της βάσης αρχικά ανησύχησα, φοβούμενος ότι θα συνοδευόταν από την παραίτηση της υπουργού Παιδείας. Θυμήθηκα, βλέπετε, ότι όταν λίγες μέρες πριν από το Πάσχα ο υφυπουργός της είχε ανακοινώσει ότι «οδεύουμε προς κατάργηση του “10”», η υπουργός είχε γίνει έξαλλη, λέγοντας ότι γίνονται πράγματα πίσω από την πλάτη της, και απειλώντας θεούς και δαίμονες, μεταδίδοντας σαφώς το μήνυμα ότι το αφεντικό στο υπουργείο της είναι η ίδια και δεν θα αφήσει να περάσουν παρασκηνιακές μεθοδεύσεις και παράλληλες διαδρομές εξουσίας, απ΄ όπου και να εκπορεύονται. Με χαρά όμως έμαθα, αργότερα, ότι η υπουργός όχι μόνο δεν παραιτήθηκε, αλλά ανακοίνωσε μαζί με τον υφυπουργό τα νέα μέτρα.
Και έτσι κατάλαβα ότι, προς τιμήν της, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, πεισμένη το δίχως άλλο από τα ακλόνητα επιχειρήματα του υφυπουργού, που είναι άλλωστε καθηγητής σε ελληνικό πανεπιστήμιο, άρα κατά τεκμήριον άριστος κάτοχος της επιστημονικής μεθόδου και της λογικής διαδικασίας.
Δεν θα συζητήσω εδώ τα αναμφισβήτητα οφέλη που θα υπάρξουν στις τοπικές κοινωνίες που φιλοξενούν τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα που θα δέχονται τους «μονοψήφιους» (όπως αποκαλούνται τρυφερά από κάποια μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας οι έχοντες κάτω του «10» βαθμολογία), την πληθώρα των άδειων διαμερισμάτων που θα γεμίσουν, τα βουνά των σουβλακιών που θα πουληθούν, τις ατέλειωτες ώρες χρήσης ηλεκτρονικών παιχνιδιών που θα χρεωθούν, ούτε το αναμφισβήτητο αισθητικό όφελος που θα υπάρξει γεμίζοντας κτίρια που ως τώρα έμεναν άδεια, δημιουργώντας θέαμα σπαρακτικό. (Αυτά άλλωστε τα ανέλυσε πειστικότατα η Λώρη Κέζα, στο «Βήμα» της 14ης Απριλίου.) Το υπουργικό δίδυμο σίγουρα θα έλαβε και τα κοινωνικά οφέλη υπόψη του. Αλλά στην κρίση του για την κατάργηση της βάσης του «10» βάρυναν άλλα επιχειρήματα, υψηλά, που καμία σχέση δεν έχουν με ενοικιοστάσια και φραπογάλατα.
Βεβαίως! Τα επιχειρήματα που παρουσίασε το δίδυμο ήταν εξόχως λογικά: α) Οτι η θέσπιση τής βάσης του «10» από την κυρία Γιαννάκου δεν οδήγησε σε βελτίωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (δεν είχα καταλάβει ότι αυτός ήταν ο σκοπός του μέτρου, αλλά τώρα το κατάλαβα), β) Οτι δεν οδήγησε στην αύξηση των υποψηφίων που ξεπέρασαν τη βάση. Για να καταλάβετε πόσο συγκλονιστικά καίρια είναι αυτά τα επιχειρήματα, συνδυασμένα, θα σας βοηθήσω με ένα παράδειγμα από άλλο τομέα. Είναι γνωστό ότι για πρόσληψη στην ελληνική αστυνομία ο υποψήφιος πρέπει να έχει ύψος άνω του 1,70. Ας πούμε λοιπόν ότι ένας άφρων υπουργός μια μέρα ανεβάζει το όριο στο 1,75. Αργότερα όμως έρχεται ένας πανέξυπνος που λέει ότι το ανέβασμα του ορίου δεν οδήγησε σε βελτίωση του γονιδιακού υλικού των Ελλήνων, ούτε σε μεγαλύτερο αριθμό υψηλών μπέμπηδων. Οπότε, σωστά, το καταργεί- όπως σωστά κατήργησαν τη βάση του «10» οι δύο υπουργοί.
Η άποψή μου ότι η κατάργηση αποτελεί σπουδαία κατάκτηση για την Παιδεία μας έγινε ακλόνητη πεποίθηση όταν είδα ότι η ηγεσία της ΟΛΜΕ τη χαιρέτησε ως «θετικό γεγονός», που μάλιστα, όπως έμαθα, «πρώτη η ΟΛΜΕ ανέδειξε ως αίτημα». Σωστά βέβαια επισημαίνουν οι φωτισμένοι αυτοί άνθρωποι ότι το θετικό γεγονός αμαυρώνεται κάπως, καθώς σύμφωνα με τα νέα μέτρα το σύστημα πρόσβασης στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα «εξακολουθεί να συνδέεται με τις επιδόσεις των μαθητών στο λύκειο», πράγμα που θεωρούν απαράδεκτο. Γιατί όμως να μη δώσουμε κι εδώ ένα λαμπρό παράδειγμα στην υπόλοιπη ανθρωπότητα - που κι αυτή είναι δέσμια της ίδιας ανόητης συνήθειας-, όπως δώσαμε σε τόσα άλλα τον τελευταίο καιρό;
Εισηγούμαι λοιπόν, αφουγκραζόμενος και την προτροπή των ηγετών της ΟΛΜΕ που ξέρουν από αυτά τα πράγματα, ως επόμενο μέτρο του υπουργείου, την κατάργηση κάθε σύνδεσης του βαθμού του λυκείου με τα κριτήρια εισαγωγής σε ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Αν γίνει αυτό, τότε σίγουρα θα βελτιωθεί αυτόματα η δευτεροβάθμια εκπαίδευσή μας, και υπερβολικά μάλιστα! Τα δε λύκεια, ειδικότερα, θα φτάσουν σε επίπεδα τόσο υψηλά, που θα τα ζηλέψουν και όλες οι δυτικές χώρες. Και έτσι, στο εξής δεν θα κερδίζουν απλώς οι ιδιοκτήτες της επαρχίας μας, μισθώνοντας τις γκαρσονιέρες τους σε αθηναίους ή θεσσαλονικείς φοιτητές των κατά τόπους ΤΕΙ, αλλά όποιος έχει ένα κεραμίδι, απανταχού της χώρας, θα πλουτίσει, μοσχονοικιάζοντάς το στους Αγγλους, Γάλλους, Γερμανούς και άλλους που θα αρχίσουν να στέλνουν εδώ σωρηδόν τα βλαστάρια τους για να ξεστραβωθούνε, μετέχοντες της ημετέρας Παιδείας.
Για να ανεβάσουμε το επίπεδο της Παιδείας μας ακόμη περισσότερο μάλιστα μπορούμε σταδιακά να λάβουμε και μερικά μέτρα ακόμη, όλα στην ίδια φωτεινή κατεύθυνση που δείχνει η κατάργηση του «10».
Το πρώτο είναι να καταργήσουμε εντελώς τη βαθμολογία, αρχικά στο γυμνάσιο, μετά στο λύκειο και, στο πλαίσιο ενός πενταετούς προγράμματος, στο πανεπιστήμιο. Αλλωστε, η βαθμολογία είναι κατ΄ εξοχήν μορφή αξιολόγησης, και είναι γνωστό πόσους αγώνες έχουν κάνει πολλοί εκπαιδευτικοί μας, κάθε βαθμίδας, για να μην αξιολογούνται (η ΟΛΜΕ μάλιστα καταδικάζει ρητά τις σχετικές απαράδεκτες αποφάσεις των νέων μέτρων). Γιατί λοιπόν να μην προσφέρουν τώρα οι διδάσκοντες αυτό που το θεωρούν προνόμιό τους- και κατά την κρίση τους τόσο βελτιωτικό του επιπέδου της Παιδείας- και στους μαθητές και στους φοιτητές τους;
Το δεύτερο μέτρο- αυτό εμπνευσμένο από άλλο επαναστατικό βήμα, της ανωτατοποίησης των ΤΕΙ-, θα είναι η ανωτατοποίηση του λυκείου. Ετσι, ο απόφοιτος του ελληνικού λυκείου θα θεωρείται αυτομάτως πτυχιούχος πανεπιστημίου. Η απαραίτητη συνέχεια βέβαια είναι η υπερανωτατοποίηση του πανεπιστημιακού πτυχίου και η αναγόρευσή του, αυτομάτως, σε διδακτορικό. (Το διδακτορικό, σε συνεννόηση με τη Σουηδική Ακαδημία, μπορεί να πετύχουμε να θεωρείται Νομπέλ.) Υπάρχουν πάμπολλες ιστοσελίδες που προσφέρουν διπλώματα κάθε λογής επί πληρωμή. Γιατί να μην τους ανταγωνιστούμε, προσφέροντας στη χειμαζόμενη οικονομία μας το πλούσιο έσοδο που τώρα καρπώνονται κάποιοι επιτήδειοι; Σίγουρα θα τους επιβληθούμε κατά κράτος! Γιατί τι νομίζετε ότι θα προτιμούν οι αλλοδαποί υποψήφιοι; Το τσίτικο, το ξένο, που βρωμάει από δέκα χιλιόμετρα ότι είναι αγορασμένο από το Διαδίκτυο, ή ένα λαχταριστό δίπλωμα ελληνικού πανεπιστημίου, με ωραιότατες σφραγίδες, με ιωνικές κολόνες, με Πλάτωνα, Αριστοτέλη και όλους μας τους σοφούς επάνω;
Αλλά αυτά, τα τελευταία, είναι ακόμη στο στάδιο του ονείρου. Ας πανηγυρίσουμε τώρα το σίγουρο, την κατάργηση του «10», και τ΄ άλλα σιγά σιγά. Εδώ είμαστε άλλωστε...

Ο κ. Απόστολος Δοξιάδης είναι συγγραφέας και σκηνοθέτης

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Ελυσαν την... εξίσωση που τους οδήγησε σε ΜΙΤ και Κέιμπριτζ

Δύο 18χρονοι με μαθηματικό μυαλό έγιναν δεκτοί από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Ο ένας μάλιστα πήρε και υποτροφία 44.362 δολαρίων
Στην «αγκαλιά» των καλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου έστειλε δύο 18χρονους αποφοίτους λυκείου η διάκρισή τους στη Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα. Ο ένας μαθητής ονομάζεται Ευάγγελος Ταρατόρης και στο τέλος του Αυγούστου θα βρεθεί ανάμεσα στους πρωτοετείς φοιτητές του ΜΙΤ στη Βοστόνη, αφού αυτό το φημισμένο πανεπιστήμιο όχι μόνο τον δέχτηκε στην κοινότητά του, αλλά του έδωσε και υποτροφία της τάξης των 44.362 δολαρίων!
Ο άλλος λέγεται Φώτης Λογοθέτης και θα βρεθεί στο δεύτερο καλύτερο πανεπιστήμιο του κόσμου, στο Κέιμπριτζ, όπου θα σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανικός ή ό,τι άλλο του... γυαλίσει.
Η ιστορία των δύο αγοριών έχει ως εξής: έλαβαν μέρος στην 51η Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα που έγινε στο Καζακστάν από 2 έως 14 Ιουλίου 2010 και πήραν αργυρά μετάλλια. Η Ελλάδα συμμετείχε μέσω της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας με ομάδα έξι μαθητών και όλοι οι μαθητές διακρίθηκαν. Κατόπιν αυτού, δεν ήταν δύσκολο τα δύο παιδιά να γίνουν δεκτά στα μεγάλα ξένα πανεπιστήμια σε ΗΠΑ και Μεγάλη Βρετανία, αφού αυτά τα ιδρύματα κυνηγούν τα ταλέντα και κάνουν τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες των φοιτητών τους.
«Τα παιδιά αυτά αποτελούν εθνικό κεφάλαιο και είναι η καλύτερη διαφήμιση της χώρας μας στη διεθνή επιστημονική κοινότητα», λέει στο «Εθνος» με υπερηφάνεια ο γενικός γραμματέας της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας (EME) Γιάννης Τυρλής και συμπληρώνει: «Η επιτυχία τους στη Μαθηματική Ολυμπιάδα οφείλεται στην ικανότητα των παιδιών και στη δουλειά της ΕΜΕ, που είναι δουλειά εθελοντών. Το κύρος της Ελλάδας στη διεθνή μαθηματική κοινότητα, όπως και της ΕΜΕ, είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο».

Ευάγγελος Ταρατόρης

Ευάγγελος Ταρατόρης, 18 ετών, απόφοιτος Λυκείου Θεσσαλονίκης: «Με τη διάκριση αυτή μπορούσα να πάω σε όποιο ΑΕΙ ήθελα. Φυσικά προτίμησα το ΜΙΤ, αφού με δέχτηκαν αμέσως και μάλιστα με υποτροφία 44.362 δολαρίων.
Ξεκινάω στις 24-25 Αυγούστου και κατ’ αρχάς σκέφτομαι να σπουδάσω ηλεκτρολόγος ή φυσικός. Θα το ψάξω, όμως, λιγάκι πριν πάρω την οριστική μου απόφαση. Αλλωστε, σε αυτά τα πανεπιστήμια είναι πολύ ευέλικτοι στις επιλογές των φοιτητών.
Θα ήθελα να ασχοληθώ με την έρευνα και πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Οταν ήμουν μικρός, μου άρεσαν οι γρίφοι και είχα ευχέρεια στα Μαθηματικά. Κάπως έτσι ξεκίνησα. Μετά έμαθα για τους διαγωνισμούς της Μαθηματικής Εταιρείας, άρχισα να πηγαίνω και έτσι έφτασα μέχρι εδώ. Οι γονείς μου δεν έχουν καμία σχέση με τα Μαθηματικά, τώρα βέβαια χαίρονται με τηΐν επιτυχία μου, αλλά ανησυχούν και λίγο που θα φύγω για την Αμερική».

Φώτης Λογοθέτης


Φώτης Λογοθέτης, 18 ετών, απόφοιτος ιδιωτικού σχολείου της Αθήνας: «Ασχολήθηκα από μικρός με τους διαγωνισμούς της Μαθηματικής Εταιρείας και έχω πολλές διακρίσεις και σε άλλες διεθνείς Ολυμπιάδες. Με τη φετινή διάκριση μου δίνεται η δυνατότητα να σπουδάσω σε όποιο ΑΕΙ θέλω σε Ελλάδα και εξωτερικό, αλλά μάλλον θα προτιμήσω το Κέιμπριτζ.
Τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι κάπως απογοητευτικά, παρά το γεγονός ότι ορισμένα έχουν πολύ καλούς καθηγητές αλλά το όλο κλίμα είναι αποθαρρυντικό. Οσον αφορά τις μελλοντικές μου σπουδές, ακόμη δεν έχω πάρει οριστικές αποφάσεις. Μου αρέσουν τα Μαθηματικά, αλλά θα ήθελα να κάνω και κάτι άλλο στη ζωή μου. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου είναι μαθηματικοί και με βοηθούσαν στην αρχή, όταν ήμουν στο γυμνάσιο. Σίγουρα έχω κάποια κλίση, αλλά μεγάλο ρόλο στις επιδόσεις μου έπαιξαν οι γονείς μου και το διάβασμα».

Μαθηματικά + Κινηματογράφος



1. «Ο ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ»
Ενας νεαρός από υποβαθμισμένη περιοχή των ΗΠΑ διαθέτει τρομερό ταλέντο στα μαθηματικά, αλλά δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στη ζωή τού Πανεπιστημίου. Αγαπημένος του δάσκαλος ο Ρόμπιν Ουίλιαμς, μαθητής ο Ματ Ντέιμον, που μαζί με τον Μπεν Αφλεκ κέρδισαν εκείνη τη χρονιά (1997) το Οσκαρ σεναρίου.



2. «Ενα υπέροχο μυαλό»

Η συνύπαρξη ευφυΐας και τρέλας στο μυαλό του Τζον Νας, τιμημένου με Νόμπελ μαθηματικού για τη δουλειά του στη θεωρία των παιγνίων (βλ. «Θεωρία παιγνίων», εκδ. Ευρασία). Στον ρόλο του Νας, ο Ράσελ Κρόου.


3. «Proof»

Βασισμένο στο τιμημένο με Πούλιτζερ ομώνυμο θεατρικό έργο του Ντέιβιντ Ομπερν, το φιλμ εστιάζει στην αγωνία μιας νεαρής κοπέλας, που φροντίζει τον ιδιοφυή μαθηματικό πατέρα της, ο οποίος ζει τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην τρέλα. Η βεβαιότητα της επιστήμης συγκρούεται με την αβεβαιότητα της ζωής. (βλ. «Παίζει ο Θεός ζάρια;», εκδ. Τραυλός).


4. «Π»

Ο ήρωας του «Π», του Ντάρεν Αρονόφσκι, ζει σε ένα διαμέρισμα της Νέας Υόρκης μέσα σε μια «ζούγκλα» καλωδίων, που τροφοδοτούν τον «Ευκλείδη», τον υπερυπολογιστή του, και μελετά μαθηματικά. Σκοπός του είναι να αποδείξει πως υπάρχει μια μαθηματική λογική πίσω από κάθε πολύπλοκο σύστημα και προσπαθεί να αναπτύξει μια τέλεια μέθοδο πρόβλεψης της συμπεριφοράς του Χρηματιστηρίου. Αυτό τον κάνει στόχο των ανθρώπων της Γουόλ Στριτ, καθώς και ραβίνων που, μέσα από τα μαθηματικά, ελπίζουν να επικοινωνήσουν με τον Θεό.
5. «Ο άνθρωπος της βροχής»

Ο Ντάστιν Χόφμαν στο ρόλο του αυτιστικού αδελφού του Τομ Κρουζ, που έχει τη δυνατότητα να απομνημονεύει νούμερα και να εκτελεί από μνήμης πολύπλοκες αριθμητικές πράξεις.

6. «Cube» (1-2-3)

Ο «Κύβος» είναι ένα καναδικό φιλμ του 1997, κάτι ανάμεσα σε θρίλερ και επιστημονική φαντασία, από τον Βιτσέντζο Νατάλι. Επτά -ξένοι αναμεταξύ τους- άνθρωποι ξυπνούν και διαπιστώνουν ότι είναι παγιδευμένοι σε έναν κύβο. Πρέπει να συνεργαστούν και να εκτελέσουν πολύπλοκους μαθηματικούς υπολογισμούς για να δραπετεύσουν. Καφκική ατμόσφαιρα και απρόσμενη επιτυχία για μια ταινία low-budget.


7."Η ακουλουθία της Οξφόρδης"
που ειναι κ βιβλίο, συμπαθητική ταινία, με φόνους και μαθηματικά



8. Το "21"

Ο Ben (Jim Sturgess) μόλις έγινε 21, διαθέτει κοφτερό μυαλό, οι σπουδές του στο MIT πηγαίνουν περίφημα και ονειρεύεται την ιατρική σχολή του Harvard. Το πρόβλημα είναι πως χωρίς την πολυπόθητη υποτροφία η απόσταση από το όνειρο απέχει ακριβώς 300 χιλιάδες δολάρια, όσα και τα δίδακτρα. Τα περιορισμένα οικονομικά του δεν αφήνουν πολλά περιθώρια. Όταν όμως οι δυνατότητές του υποπέσουν στην αντίληψη του καθηγητή Micky Rosa (Kevin Spacey), θα δεχθεί μία ανέλπιστη πρόταση για συμμετοχή σε μυστική ομάδα νεαρών φοιτητών που προεξάρχοντος του Rosa, θα επιχειρήσουν να στήσουν μία καλοστημένη, ημι-παράνομη 'επιχείρηση' χαρτοπαιξίας. Το κόλπο είναι απλό: αφού το blackjack είναι μαθηματικά, μαθαίνουμε τα μυστικά του και ανοίγουμε πανιά για τα καζίνο του Vegas.

Ο Τζέιμι Ολιβερ μαγειρεύει «Το Σχολείο των Ονείρων» του


ΕΙΚΟΣΙ ατίθασοι και «τελειωμένοι» έφηβοι παράτησαν το σχολείο. Δεν φταίνε όμως οι ίδιοι, αλλά το «σύστημα». Μπορούν να επιστρέψουν στις σχολικές αίθουσες,
με τη βοήθεια 15 διάσημων δασκάλων- από τη μεγαλοδικηγόρο Σερί Μπλερ ως τον δεκαθλητήθρύλο Ντάλεϊ Τόμσον. Ιδού η πρόκληση, το στοίχημα και το νέο ριάλιτι σόου που εμπνεύστηκε ο διάσημος τηλεσέφ Τζέιμι Ολιβερ - κάκιστος μαθητής και ο ίδιος.
Ξεκινάει σε λίγες ημέρες στο Channel 4. Στόχος του; Να αποδείξει στο βρετανικό υπουργείο Παιδείας πως δεν υπάρχουν μαθητές δύο ταχυτήτων, αλλά πως όλοι έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση. Ακόμη και όσοι φέρουν τη ρετσινιά του «σκράπα».
Πώς μπορείς να επαναφέρεις 20 παιδιά αδιάφορα, με εκατοντάδες απουσίες, με μαθησιακές δυσκολίες ή απέχθεια για την Ιστορία, την Αλγεβρα και τη Βιολογία, ξανά στον αγώνα για τη γνώση; Μπορείς να πάρεις μια χούφτα αντιδραστικούς νεαρούς και να τους μετατρέψεις, σαν πλαστελίνη στα χέρια σου, σε αριστούχους μαθητές;
Αυτό είναι το βασικό ερώτημα που απασχολούσε τα τελευταία χρόνια τον 35χρονο Ολιβερ. Το ερώτημα γέννησε ένα ενδιαφέρον τηλεοπτικό πείραμα με τίτλο «Jamie΄s Dream School» («Το Σχολείο των Ονείρων» του Τζέιμι). Το ριάλιτι, το οποίο έχει ήδη προκαλέσει συζητήσεις στη Βρετανία, θα αρχίσει να μεταδίδεται στις 2 Μαρτίου.

Πάνω από 330.000 βρετανοί μαθητές παράτησαν το σχολείο στις πρώτες τάξεις του Λυκείου κατά το σχολικό έτος 2009-2010 και ο Ολιβερ θέλει να κάνει κάτι γι΄ αυτό, επειδή, όπως λέει, «κάποτε βρέθηκα ακριβώς στην ίδια δεινή θέση».

«Πάσχω από δυσλεξία και αναγκάστηκα να παρατήσω το σχολείο μου στην πόλη που μεγάλωσα, το Εσεξ, στα 16 μου χρόνια» τονίζει ο Ολιβερ, προσθέτοντας: «Θέλω να εφιστήσω την προσοχή των αρμοδίων πάνω σε ένα φαινόμενο το οποίο, για μένα τουλάχιστον, αποτελεί και μείζον πολιτικό ζήτημα». Το στοίχημα, σύμφωνα με τον διάσημο σεφ, είναι να καταφέρεις να δημιουργήσεις μαθητές-διαμάντια μέσα στη λάσπη ενός εκπαιδευτικού συστήματος, από το οποίο κάθε χρόνο οι μισοί μαθητές ηλικίας 16-18 ετών αποχωρούν, χωρίς καμία προοπτική για τριτοβάθμιες σπουδές.

«Στη Βρετανία έχουμε μια δευτεροβάθμια παιδεία δύο ταχυτήτων: το 50% των παιδιών που είναι προορισμένα να κάνουν ανώτερες, πανεπιστημιακές σπουδές και το υπόλοιπο 50% που είναι γραφτό να παρατήσουν το σχολείο, γεγονός που συχνά τους βγάζει έξω στη ζωή και στην αγορά εργασίας χωρίς καμία ελπίδα για το επαγγελματικό τους μέλλον» επισημαίνει ο Ολιβερ, προσθέτοντας πως «αυτή η κατάσταση πρέπει σύντομα να αλλάξει».

Στο πλευρό του σεφ και των 20 μαθητών που ο ίδιος επέλεξε έσπευσαν για βοήθεια σημαίνοντα πρόσωπα της βρετανικής δημόσιας ζωής, όπως ο ποιητής Αντριου Μόσιον, ο επιστήμονας Ρόμπερτ Γουίνστον, ο τραγουδιστής της ραπ Τίντσι Στράιντερ , η δικηγόρος και πρώην πρώτη κυρία της χώρας Σερί Μπλερ και ο ιστορικός Ντέιβιντ Στάρκι.

Κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, δίδαξαν πολιτικές επιστήμες ο δημοσιογράφος Αλιστερ Κάμπελ, πρώην «μάγος των μίντια» για τον πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ, δράμα και υποκριτική οι ηθοποιοί Σάιμον Κάλοου και Ντομινίκ Γουέστ, Αλγεβρα και Γεωμετρία ο μαθηματικός Αλβιν Χολ, Ιστορία Τέχνης ο Ρολφ Χάρις. Τη γυμναστική επιμελήθηκε ο θρύλος του στίβου Ντάλεϊ Τόμσον, για πολλούς ο κορυφαίος δεκαθλητής όλων των εποχών, ενώ το γενικό πρόσταγμα είχε ο, βραβευμένος για τις υπηρεσίες του στο βρετανικό εκπαιδευτικό σύστημα, λυκειάρχης Τζον Ντ΄ Αμπρο. «Το τηλεοπτικό αυτό πείραμα εξετάζει και κάτι ακόμη, εξίσου σημαντικό» σημειώνει ο Ολιβερ. Και εξηγεί: «Το κατά πόσο χρειάζεται να έχεις τα κλασικά, τυπικά και παραδοσιακά προσόντα ώστε να γίνεις καθηγητής παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες ή με σοβαρή αδυναμία προσαρμογής στην τάξη.Πιστεύω πως η απάντηση είναι όχι.Απαιτείται κάτι άλλο,βαθύτερο,το οποίο νομίζω πως το κοινό θα ανακαλύψει βλέποντας τη σειρά αυτή των εκπομπών».

Σε τι όμως χρησιμεύει η εμπειρία στην... κουζίνα για τη νέα εκπομπή; Ως μάγειρας μαθαίνει να ψάχνει νέες λύσεις και να αλλάζει συνεχώς. Αυτό είναι το μυστικό και για την καλή διδασκαλία. «Συχνά οι άνθρωποι διδάσκουν με τον ίδιο παλαιό τρόπο που είχαν διδαχτεί.Και οι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους όπως μεγάλωσαν και οι ίδιοι.Αυτό νομίζω ότι είναι ένα μέρος του προβλήματος» τονίζει.




Μόλις 23 ετών ήταν ο Τζέιμι Ολιβερ όταν ξεκίνησε την καριέρα του με τον «Γυμνό Σεφ»,την πρώτη εκπομπή που το 1998 έκανε διεθνή μόδα τη μαγειρική.Είναι σταυροφόρος της υγιεινής διατροφής στα αγγλικά σχολεία.Το τελευταίο του βιβλίο,«Τα Γεύματα 30 Λεπτών του Τζέιμι»,έγινε το πρώτο μη μυθιστόρημα που πούλησε τα περισσότερα αντίτυπα στον λιγότερο δυνατό χρόνο: 735.000 αντίτυπα μέσα σε δέκα εβδομάδες!
Εχει πλέον στο ενεργητικό του 22 βιβλία μπεστ σέλερ,απασχολεί 350 άτομα στα εστιατόρια και τα εργαστήριά τους,ενώ οι ειδικοί εκτιμούν πως ο ίδιος αποτελεί ένα «προϊόν» αξίας 50 εκατ. ευρώ.

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Η ζωή του Νίκου και Βασίλη Παλαιοκώστα



Γεννημένοι το 1960 ο Νίκος και το 1966 ο Βασίλης, μεγάλωσαν στο Mοσχόφυτο Tρικάλων. Ο Νίκος σε εφηβική ηλικία, ψάχνοντας καλύτερη τύχη, έπιασε δουλειά στα καράβια. Όχι όμως για πολύ. Eπέστρεψε στα Tρίκαλα, όπου το 1979 το όνομά του εμφανίζεται για πρώτη φορά σε αστυνομικό δελτίο, για τροχαία παράβαση. Εκείνη την εποχή αρχίζει να διαπράττει τις πρώτες κλοπές και διαρρήξεις στην περιοχή, ενώ γνωρίζεται με τον σχεδόν συνομήλικό του, επίσης διαρρήκτη, Kώστα Σαμαρά ή Zαρανίκα. Στην «παρέα» ενσωματώνεται σταδιακά ο μικρότερος αδελφός του, Bασίλης, που πρωτοαπασχολεί την αστυνομία, για κλοπές, το 1986.

Σε όλη την Ελλάδα

Την εποχή αυτή, μετακινούνται από πόλη σε πόλη, σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, διαπράττοντας ληστείες, κυρίως σε βάρος κοσμηματοπωλείων. Σε δικογραφία που σχηματίζεται το 1988, τους αποδίδονται 27 κλοπές και διαρρήξεις.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 καταγράφεται προσέγγιση με τους διαβόητους κακοποιούς Παύλο Kερεμίδη και Mιχάλη Mακρυγιάννη. Tον Iανουάριο του 1988 ο Nίκος Παλαιοκώστας συλλαμβάνεται στα Tρίκαλα. Aξιωματικός της αστυνομίας, που τότε υπηρετούσε σε Aστυνομική Διεύθυνση πόλης της Πελοποννήσου, όπου είχε σημειωθεί διάρρηξη σε βάρος κοσμηματοπωλείου με σημαντική λεία.

Tης φυλακής των Tρικάλων τα σίδερα, δεν αποδείχθηκαν αρκετά γερά για τον Παλαιοκώστα. Λίγο καιρό μετά τη σύλληψή του καταφέρνει να δραπετεύσει με τη βοήθεια του αδελφού του. Είναι η αρχή σειράς αποδράσεων για τα δύο αδέλφια, που γίνεται με απλό τρόπο. Ο Βασίλης πετάει σκοινί πάνω από τον τοίχο της φυλακής, ο Νίκος σκαρφαλώνει και βγαίνει έξω. Tο Φεβρουάριο του 1990 έρχεται η δεύτερη σύλληψη. Tον Aπρίλιο του ίδιου χρόνου συλλαμβάνεται ο αδελφός του Bασίλης, ο οποίος για άλλη μια φορά έχει καταστρώσει σχέδιο για να τον βοηθήσει να αποδράσει, από τις φυλακές Λάρισας αυτή τη φορά. Σύμφωνα με την αστυνομία, το σχέδιο αφορούσε έφοδο στις φυλακές με αυτοκίνητο στο οποίο είχε γίνει αυτοσχέδια θωράκιση. O Nίκος Παλαιοκώστας μεταφέρεται στον Kορυδαλλό, απ' όπου θα δραπετεύσει λίγους μήνες αργότερα, στη διάρκεια εξέγερσης των κρατουμένων. Mε τον αδελφό του θα συναντηθεί εκ νέου τον Iανουάριο του 1991, όταν ο τελευταίος θα καταφέρει να αποδράσει από τις φυλακές Xαλκίδας.Έχοντας πλέον φτιάξει ένα όνομα, κυρίως λόγω της ικανότητάς τους να δραπευτεύουν και να διαφεύγουν, συνεχίζουν τις κλοπές και τις διαρρήξεις, ενώ σταδιακά αναβαθμίζουν τη δράση τους, με ληστείες σε βάρος τραπεζών. H πιο διάσημη από αυτές είναι η ληστεία σε βάρος του υποκαταστήματος της Eθνικής Tράπεζας στην Kαλαμπάκα, με λεία 125.000.000 δρχ. Διάσημη όχι μόνον λόγω του ύψους της λείας, αλλά και λόγω του σχεδιασμού. Οι δράστες είχαν φροντίσει εκ των προτέρων να μπλοκάρουν το μοναδικό περιπολικό του τοπικού Aστυνομικού Tμήματος ανάμεσα σε δύο δικά τους οχήματα, ενώ όταν οι αστυνομικοί άρχισαν να τους καταδιώκουν με τα πόδια, σκόρπισαν πεντοχίλιαρα στο δρόμο για να εμποδίσουν την καταδίωξη. Aκολούθησαν και άλλες ληστείες σε βάρος τραπεζών, στα Ιωάννινα, την Κοζάνη, την Hμαθία.
Tο 1995 είναι η χρονιά-σταθμός στη δράση τους. Στις 20 Δεκεμβρίου οι αδελφοί Παλαιοκώστα απαγάγουν τον επιχειρηματία Aλέξανδρο Xαΐτογλου. Tον κρατούν όμηρο για τέσσερις ημέρες, ζητώντας ως λύτρα 250 εκατομμύρια δρχ. Tα χρήματα παραδίδονται σε ερημικό σημείο κοντά στην Aράχωβα και ο Xαΐτογλου αφήνεται ελεύθερος στην Kαρδίτσα. Aκολουθούν «συναντήσεις» τους με αστυνομικούς σε διάφορες περιοχές της χώρας. Στην Kέρκυρα, τα Iωάννινα, την Kαρδίτσα, την Πάτρα, από τις οποίες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, καταφέρνουν να διαφύγουν.
Παράλληλα, αναπτύσσεται φημολογία για διαφυγή τους στο εξωτερικό. Δύο πληροφορίες ελέγχθηκαν ως περισσότερο αξιόπιστες: η πρώτη τους ήθελε να έχουν διαφύγει στην Oλλανδία και ποτέ δεν επαληθεύθηκε. H δεύτερη έκανε λόγο για επένδυση των χρημάτων που είχαν αποκομίσει από την εγκληματική τους δράση σε τυροκομείο στη Bουλγαρία. Oύτε αυτή επιβεβαιώθηκε, αν και ελέγχθηκε εξονυχιστικά από κλιμάκιο αστυνομικών που μετέβη στη γειτονική χώρα. Θεωρείται βέβαιο ότι κάποια στιγμή αναζήτησαν την τύχη τους στο εξωτερικό, όμως δεν κατάφεραν να ενταχθούν στην εκεί παρανομία.

«Θύμα» τροχαίου

Ένα τροχαίο ατύχημα και η εκτροπή του αυτοκινήτου που οδηγούσε σε αρδευτικό κανάλι, οδήγησε τελικά στη σύλληψη του «μικρού» Παλαιοκώστα, Bασίλη, τον Δεκέμβριο του 1999. O Bασίλης Παλαιοκώστας επιχείρησε να διαφύγει μετά το ατύχημα με το όχημα διερχόμενου οδηγού που σταμάτησε να δει τι συμβαίνει, χωρίς να τα καταφέρει. Στο αυτοκίνητό του βρέθηκαν δύο πιστόλια, δύο χειροβομβίδες, ένα καλάσνικοφ, ένα οπλοπολυβόλο, δύο ασύρματοι και χρήματα. Tον Iούνιο του 2000 καταδικάσθηκε σε ποινή φυλάκισης 25 ετών για την απαγωγή Xαΐτογλου. O Nίκος Παλαιοκώστας, επικηρυγμένος πλέον για 250 εκατομμύρια δρχ., συνέχισε να ζει στη σκιά.
Φήμες τον ήθελαν να επιχειρεί, το 2001, να οργανώσει, σε συνεργασία με ομάδα κακοποιών, επίθεση εναντίον των φυλακών Kορυδαλλού, προκειμένου να απελευθερώσει τον αδελφό του. Μετέπειτα ληστείες σε Καρδίτσα, Ναύπακτο, Τύρναβο, Μεγαλόπολη, Κατερίνη, Βέροια σχηματίζουν το «χάρτη» της παράνομης δράσης του.

Κινηματογραφικές αποδράσεις

Τον Ιούνιο του 2006, ο Νικος Παλαιοκώτσας σχεδίασε τη θεαματική απόδραση του αδελφού του, Βασίλη, και του Αλκέτ Ριζάι από τον Κορυδαλλό με ελικόπτερο που προσγειώνεται στο προαύλιο των φυλακών. Στις 4 Ιουνίου του 2006 απέδρασε μαζί με τον Αλκέτ Ριζάι με ελικόπτερο. Μετά την πρωτοφανή απόδραση, οι διωκτικές αρχές ενέτειναν τις προσπάθειες για τη σύλληψη των δύο αδελφών. Λίγους μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2006, ο Νίκος συλλαμβάνεται κοντά στην Αράχωβα, έπειτα από καταδίωξη.
Όμως, η δράση του Βασίλη Παλαιοκώστα δε σταματά εκεί. Τα μεσάνυχτα της ενάτης Ιουνίου του 2008, η απαγωγή του πρόεδρου του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) Γιώργου Μυλωνά στη Θεσσαλονίκη συγκλόνισε την Ελλάδα. Όπως αποκαλύφθηκε δύο μήνες μετά από τα 12 εκατομμύρια ευρώ που είχαν δοθεί σε προσημειωμένα χαρτονομίσματα, «εγκέφαλος» της απαγωγής ήταν ο Βασίλης Παλαιοκώστας. Συνελήφθη και καταδικάστηκε, αλλά για άλλη μια φορά εντυπωσίασε με μία κινηματογραφική απόδραση από τις φυλακές Κορυδαλλού, την Κυριακή 22 Φεβρουαρίου.
Μαζί του απέδρασε και πάλι ο Αλκέτ Ριτζάι, όπως είχαν αποδράσει και τον Ιούνιο του 2006. Μάλιστα αυτές τις ημέρες δικάζονταν για την προηγούμενη απόδρασή τους τον Ιούνιο του 2006 και τη Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου είχε προγραμματιστεί η απολογία τους.

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Την Επόμενη Ζωή Μου Θέλω Να Την Ζήσω Ανάποδα...

Ξεκινάς από νεκρός. - 'Έτσι το γλιτώνεις αυτό.

Μετά ξυπνάς σε ένα γηροκομείο και αισθάνεσαι κάθε μέρα και καλύτερα.
...
Σε πετάνε έξω από το γηροκομείο γιατί δεν είσαι πλέον τόσο γέρος. Πηγαίνεις και εισπράττεις την σύνταξή σου και μετά όταν αρχίζεις να δουλεύεις σου δίνουν δώρο ένα χρυσό ρολόι και κάνουν πάρτι για σένα την πρώτη μέρα στην δουλειά.

Δουλεύεις τα επόμενα 40 χρόνια μέχρι να γίνεις νέος και να χαρείς την ζωή.

Κάνεις πάρτι, πίνεις αλκοόλ και γενικά είσαι 'ατακτούλης'. Μετά είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο.

Μετά πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις. Δεν έχεις ευθύνες, γίνεσαι βρέφος μέχρι τη στιγμή που γεννιέσαι. Μετά περνάς 9 μήνες κολυμπώντας σε ένα πολυτελές σπά με όλα τα κομφόρ, κεντρική θέρμανση και πλήρη εξυπηρέτηση, μεγαλύτερο χώρο κάθε μέρα και - Νάτο !!
Τελειώνεις σαν ένας οργασμός....!!!