Πρώτον έχουμε πληθωρισμό πτυχίων, κοινώς πτυχία χωρίς καμία αξία, τα οποία είναι για τον κάλαθο των αχρήστων και πεταμένα λεφτά. Ο πληθωρισμός αυτός οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ανεργία ή σε ετεροαπασχόληση. Έχουμε τους περισσότερους δικηγόρους αναλογικά με τον πληθυσμό μας από κάθε άλλο ευρωπαϊκό κράτος! Στην Αυστρία η αναλογία είναι 1 δικηγόρος σε 1.600 άτομα, ενώ στην Ελλάδα είναι 1 ανά 250! Άλλοι 204 νέοι θα γίνουν φαρμακοποιοί, στη χώρα που έχει περισσότερα φαρμακεία κι από περίπτερα. Και ως απόφοιτοι θα ανοίξουν νέα φαρμακεία, διότι τα 96 φαρμακεία ανά 100.000 κατοίκους που έχουμε μάς φαίνονται λίγα. Συγκριτικά στη Σουηδία η αναλογία είναι 5 φαρμακεία ανά 100.000 κατοίκους!
Δεύτερον και χειρότερο. Δημιουργεί την λάθος νοοτροπία και πεποίθηση ότι ένα παιδί που δεν διαβάζει μπορεί να αποφοιτήσει από πανεπιστήμιο. Δεν μπορεί αντικειμενικά. Επειδή όμως πλέον τα "πανεπιστημιακά" μαθήματα ορισμένων σχολών ξεπερνούν σε ευκολία και αυτά του δημοτικού στο Ελλαδιστάν μπορεί και να μπορέσει. Οταν ένας μαθητής εισάγεται με ελεεινούς βαθμούς σε οποιαδήποτε σχολή και αποκτά την ιδιότητα του φοιτητή παίρνει μαζί δώρο και την νοοτροπία όλα τα μπορώ (κι ας μην τα μπορώ). Δυστυχώς αυτά τα παιδιά, μη έχοντας την αναγκαία πειθαρχία που απαιτούν οι πανεπιστημιακές σπουδές, μη έχοντας και τα προσόντα (γιατί δεν τα έχουν), είναι αυτά που θα πατήσουν επί πτωμάτων, για να αναρριχηθούν εκεί που δεν τους παίρνει. Και επειδή είμαστε στην Ελλάδα θα το καταφέρουν.
Τρίτον και ακόμη πιο σημαντικό. Το να οδηγείσαι σε σπουδές ό,τι να'ναι επειδή το Κράτος μέσα από ένα στρεβλό σύστημα σε τοποθετεί σε κάποιο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα εντελώς αμφιβόλου ποιότητας, απλά σε καθυστερεί από άλλα πράγματα και κυρίως σε καθυστερεί από την ωριμότητα και την ενηλικίωση. Όλα αυτά τα παιδιά που μπαίνουν στις αστείες σχολές του 2,3, κτλ καλύτερα να δούλευαν, να έκαναν οικογένεια, να κοίταζαν να κατευθυνθούν σε έναν τομέα χρήσιμο για την ζωή τους. Βλέπω μαθητές μου που δούλεψαν μετά το σχολείο και αντίστοιχους που φοίτησαν σε αυτές τις σχολές και είναι η μέρα με τη νύχτα σε προκοπή, με τους πρώτους να είναι αξιοθαύμαστοι και τους δεύτερους χαμένους στην απογοήτευση.
Γιατί το κάνουμε αυτό, χρόνια τώρα; Γιατί στραγγαλίζουμε τα παιδιά μας αργά και βασανιστικά; Για να συντηρείται ένα ακαδημαϊκό προλεταριάτο χιλιάδων διδασκόντων σε ΤΕΙ και ΑΕΙ που φέρουν φιλάρεσκα τον τίτλο του "Καθηγητή Πανεπιστημίου" και διασυνδέονται οι περισσότεροι με τους κομματικούς μηχανισμούς οι οποίοι και τους προώθησαν, για να ξεκοκκαλίζονται τα ευρωπαϊκά κονδύλια σε "ερευνητικά προγράμματα", για να πουλάει το πολιτικό σύστημα σε γονείς και νέους ελπίδα κοινωνικής ανέλιξης και επαγγελματικής αποκατάστασης με ένα "χαρτί στο χέρι" και για να πουλάει μούρη ο τοπικός βουλευτής στους ψηφοφόρους του: "σας έφτιαξα και πανεπιστημιακή σχολή".Είναι βαρύ, αλλά θα το πω. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα θέλει γκρέμισμα και ξαναχτίσιμο με σαφώς λιγότερα πανεπιστήμια και ΤΕΙ (που δεν θα γίνονται ΑΕΙ). Αν αλλάξει αυτό τότε θα αλλάξει η κοινωνία.
Επίσης η έμπνευση της αυξημένης εισαγωγής στα Α.Ε.Ι. από τα ΕΠΑΛ θα δημιουργήσει μια ακόμη στρέβλωση με μακροχρόνιες συνέπειες στην εκπαίδευση.Από τα ΕΠΑΛ στους Πολιτικούς Μηχανικούς Πάτρας με 4135 μόρια και στους Πολιτικούς Μηχανικούς στο Δημοκρίτειο με 600 μόρια! Ναι, 600 μόρια! Δηλαδή, ο "αστέρας" αυτός εισήχθη με βαθμό κοντά στο μηδέν!Πού είναι το πρόβλημα μπορεί να αναρωτηθούν όσοι δεν γνωρίζουν λεπτομέρειες για το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Γιατί είναι κακό οι μαθητές των ΕΠΑΛ να εισάγονται με μεγαλύτερη ευκολία στα Α.Ε.Ι. σε σχέση με τους αποφοίτους των Γ.Ε.Λ. ; Το πρόβλημα λοιπόν βρίσκεται:
Πρώτον σε μια μεγάλη αδικία που διαπράττεται εις βάρος των μαθητών οι οποίοι προέρχονται από τα Γ.Ε.Λ. σε σχέση με τους προερχόμενους από τα ΕΠΑΛ. Οι πρώτοι για να εισαχθούν στις σχολές ιατρικής εξετάζονται σε απαιτητικά μαθήματα όπως η Φυσική, Βιολογία και Χημεία προσανατολισμού, ενώ οι δεύτεροι σε δύο μαθήματα Γενικής Παιδείας (Γλώσσα και Μαθηματικά)-με πολύ περιορισμένη ύλη- και σε δύο μαθήματα (Υγιεινή και Ανατομία-Φυσιολογία) των οποίων η δυσκολία είναι καταφανώς μικρότερη από τα τρία μαθήματα προσανατολισμού των Γ.Ε.Λ.
Δεύτερον, ότι είναι αμφίβολο αν οι απόφοιτοι των ΕΠΑΛ, με βάση το πρόγραμμα σπουδών του τύπου αυτού Λυκείου, αλλά και την ευκολότερη διαδικασία επιλογής τους που αναφέρθηκε στην προηγούμενη παράγραφο, είναι στο σύνολό τους ικανοί, να παρακολουθήσουν και να αποφοιτήσουν από τις ιδιαιτέρως απαιτητικές σχολές στις οποίες θα εισαχθούν.Και πολύ φοβάμαι ότι το πτυχίο θα προσαρμοστεί στα μέτρα τους...
Είναι άλλο πράγμα η ισότητα των ευκαιριών-που η δημοκρατική πολιτεία πρέπει να εξασφαλίζει σε όλους για την απόκτηση του μορφωτικού αγαθού- και άλλο πράγμα η ισότητα των αποτελεσμάτων και των επιδόσεων, που αν επιβληθεί τεχνητά οδηγεί σε αντιδημοκρατική ισοπέδωση.
