Κι όμως σύμφωνα με τα στοιχεία που προκύπτουν από την ανακοίνωση των φετινών βάσεων, οι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν για να προσφερθούν δωρεάν σπουδές στα ανώτατα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα σε επιτυχόντες με τους βαθμούς που προαναφέραμε.H Πολιτεία συνεχίζει να σιτίζει έναν πληθυσμό από κακόμοιρους δημοσίους υπαλλήλους (πανεπιστημιακούς) και δεκάδες χιλιάδες νέους χωρίς προσανατολισμό και νόημα στη ζωή τους.
Υπάρχουν 116 σχολές με φοιτητές κάτω από τη βάση. Σε 15 από αυτές, όλοι οι εισακτέοι είναι κάτω από τη βάση. Σε 78 σχολές (8.150 εισαχθέντες), ο πρώτος έχει από 13 και κάτω! Όλοι αυτοί οι νέοι άνθρωποι εισάγονται κάπου, με την στοιχειώδη ευχαρίστηση ότι ξεκινούν έναν δρόμο στη ζωή τους, έστω και αν δεν είναι αυτό που έτρεφαν ως ψευδαίσθηση μέχρι τώρα. Η συντριπτική πλειοψηφία τους δεν γνωρίζει καν το τμήμα εισαγωγής, το πρόγραμμα σπουδών και τις προοπτικές του για το μέλλον. Απλά η πολιτεία του δίνει ένα δικαίωμα εισαγωγής, με την χειρότερη βαθμολογία κι αυτός ανταποκρίνεται στην ευκαιρία.
Οι εισαγωγικές εξετάσεις στα πανεπιστήμια, σε όποια χώρα υπάρχουν, σε καμία περίπτωση δεν απασχολούν τόσο πολύ την ειδησεογραφία. Η κοινή γνώμη δεν ενδιαφέρεται να μάθει τους «πρώτους των πρώτων» και οπωσδήποτε, οι γονείς δεν διαλαλούν την επιτυχία τους, στη γειτονιά, στην πόλη και στο facebook. Είναι ζήτημα της ακαδημαϊκής κοινότητας και όχι των καφενείων…Eν τω μεταξύ, συνεχίζουμε να αδιαφορούμε για την πραγματικότητα, που συσσωρεύει δίπλα μας ένα σωρό «ναυάγια» και αποτυχίες. Οι εποχές άλλαξαν, ο κόσμος μίκρυνε, η χώρα είναι πια και με τη βούλα, χρεοκοπημένη αλλά ακόμα νομίζουμε ότι βρισκόμαστε στις δεκαετίες του ΄80 και του ΄90. Τότε που η γειτόνισσα έσκυβε το κεφάλι, όταν η διπλανή οικογένεια δημοσίευε στην τοπική εφημερίδα πως η κόρη πέρασε παιδαγωγικό και θα γίνει δασκάλα- κάποιοι το κάνουν ακόμα!
Από τότε ως σήμερα, η μία μετά την άλλη, οι φούσκες διογκώθηκαν και έσπασαν. Δεν υπάρχει αστικό επάγγελμα που να μην διαθέτει το πρώτο ποσοστό σε αναλογία πληθυσμού στον πλανήτη! Δικηγόροι, γιατροί, δάσκαλοι, φαρμακοποιοί, μηχανικοί! Άσε πια οι φιλόλογοι. Με τόσους φιλολόγους, θα έπρεπε να μαθαίνουμε Αρχαία ο ένας στον άλλον για να απορροφήσουμε την επένδυση που έκανε το ελληνικό κράτος στις φιλοσοφικές του σχολές! Είμαστε όλοι τόσοι πολλοί σε όλα. Έχουμε τα πιο πολλά πτυχία, τις πιο πολλές ειδικότητες, τους πιο πολλούς επιστήμονες...
Η περιπέτεια των Πανελληνίων είναι μια δραματουργία που έχει όλα τα χαρακτηριστικά του "θεατρικού αγώνα".Ένα "ψυχόδραμα" που παίρνει την μορφή του πανηγυριού, του έπους ή της τραγωδίας. Ενίοτε όμως, του σατυρικού δράματος και της κωμωδίας...Δυστυχώς όμως, όλοι μας, με διαφορετικό ρόλο, επιμένουμε σε ένα σύστημα φιλαρέσκειας, ναρκισσισμού και ματαιοδοξίας. Αυτό είναι το παιχνίδι που η κοινωνία μας προτείνει και αναγκαστικά, όλοι παίζουμε με τους όρους του.Μακάρι να είχαμε αίσθηση της παραγωγικής αριστείας και του αγώνα για δημιουργία. Θα τα διοχετεύαμε στην πράξη και όχι στην εξαπάτηση δεκάδων χιλιάδων παιδιών που «μπήκαν στο πανεπιστήμιο» για να χαρεί η μαμά τους. Θα δίναμε λίγο περισσότερο χώρο στους άριστους για να σηκώσουν την κοινωνία στους ώμους τους και να την φτάσουν ψηλά.
Αυτή η παιδεία της αμορφωσιάς και των ψευδαισθήσεων κάποτε πρέπει να αλλάξει προσανατολισμό.Η χώρα χρειάζεται όλους τους Έλληνες στην αγορά της. Με προσόντα, αξιοκρατικά εφόδια και κυρίως, όραμα και αυτοπεποίθηση. Δεν χρειάζεται αλλοτριωμένους και γελασμένους νέους που σε λίγα χρόνια, θα γκρινιάζουν για την ζωή τους, ρίχνοντας την ευθύνη στους άλλους.
Επενδύουμε ακόμα στο τίποτα.Συγχαρητήρια στα παιδιά που τα κατάφεραν αλλά ο βασιλιάς είναι από χρόνια, γυμνός...
