Rudyard Kipling

Αν...



Αν μπορείς να κρατιέσαι νηφάλιος όταν όλοι γύρω σου τα 'χουν χαμένα και εσένα φωνάζουνε φταίχτη...
Αν μπορείς να πιστεύεις στον εαυτό σου ενώ όλοι για σένα δυσπιστούνε, και ανέχεσαι όλους που αμφιβάλλουν για σένα...
Αν μπορείς να υπομένεις, χωρίς ποτέ να χάνεις το κουράγιο σου κι αν σε μπλέξουν οι ψεύτες
δεν μπλέξεις εσύ με το ψέμα,
κι αν μισημένος απ' όλους, την ψυχή σου κρατάς κλεισμένη στο μίσος, και συνετός δεν είσαι
μόνο στα λόγια...
Αν μπορείς να σκέφτεσαι λογικά χωρίς τη σκέψη να κάνεις σκοπό της ζωής σου...
Αν μπορείς να ονειρεύεσαι χωρίς ποτέ να γίνεσαι σκλάβος στα όνειρά σου...
Αν μπορείς να ανταμώσεις το θρίαμβο ή την ήττα και να τα δέχεσαι ολόιδια και τα δυο...
Αν μπορείς την πιο δυνατή αλήθεια να τη βλέπεις διεστραμμένη απ' αχρείους και βλάκες...
κι αν όλο της ζωής σου το έργο μπορείς να το βλέπεις συντρίμμια κι έχεις τη δύναμη να σκύβεις για να το ξαναφτιάξεις με φθαρμένα εργαλεία...
Αν μπορείς τα κέρδη και το βιός σου σε μια στίβα να σωριάζεις, και με μια μόνο ζαριά
να ρισκάρεις τα πάντα, και σαν χάνεις, πάλι ν' αρχίζεις και να αρχίζεις απ' το άλφα,
χωρίς ποτέ να μετανοιώσεις και να βαρυγκομήσεις τα κέρδη σου πού πάνε...
Αν μπορείς να αναγκάσεις τα νεύρα σου, τους μυς, την καρδιά σου,
να δουλεύουν ακόμα για σένα,
και αν έχουν σπάσει και έχουν παραλύσει,
εσύ
μπορείς να αντέχεις ακόμα...
Αν δεν υπάρχει τίποτ' άλλο μέσα σου, πέρα απ' τη θέληση που προστάζει βάστα αέρα...
Αν μέσα στο πλήθος φυλάξεις ολάκερη την αρετή σου...
Αν με ξεφτίλες παρέα, το μυαλό σου φυλάξεις,
και αν δεν μπορούν να σε πλήξουν ούτε εχθροί, ούτε και φίλοι...
και αν λογαριάζεις πολλούς αλλά κανένα παραπάνω απ' όσο πρέπει...
Και αν μπορείς να διατρέχεις σε κάθε λεπτό, που ποτέ δε γυρνάει, ολάκερο το δρόμο,
που πρέπει να διατρέξεις, σε μια ώρα...
ΤΟΤΕ
όλη η γη είναι δική σου
ΤΟΤΕ
πια έγινες άντρας, παιδί μου...