Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Πετσοκόβουν συντάξεις,άλλα όχι άχρηστες σχολές και τμήματα....

Ο νέος νόμος για τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, που τόσο ταλαιπώρησε την Ακαδημαϊκή Κοινότητα αλλά και την κοινή γνώμη στις αρχές του φθινοπώρου, εφαρμόζεται πλέον αργά αλλά σταθερά σε όλα τα Ιδρύματα. Αν και πολλά απ΄αυτά προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας (Σ.τ.Ε) εναντίον των διατάξεων για τη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης, εν τούτοις προχώρησαν στον ορισμό ημερομηνίας εκλογών των μελών του νέου συμβουλίου.

Αλλά εκεί που θα λέγαμε “Δόξα τω Θεώ”, μάλλον θα αναφωνήσουμε “Βοήθα Παναγιά”: Γιατί από πολλούς θεωρείται βέβαιον ότι ένα νέο κεφάλαιο αναταραχής θα ανοίξει σύντομα, με την ανακίνηση του θέματος της συρρίκνωσης των Σχολών, των Τμημάτων, ακόμη και ολόκληρων Ιδρυμάτων. Πρόκειται για τον περίφημο “Καλλικράτη” στα Πανεπιστήμια, η αναγκαιότητα του οποίου αναγνωρίζεται πλέον από πολλούς, ιδιαίτερα σήμερα που βιώνουμε τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση.

Αυτό που προβληματίζει είναι τα κριτήρια με τα οποία θα γίνουν οι συγχωνεύσεις ή οι καταργήσεις των Τμημάτων. Και δημιουργείται ανησυχία στους ακαδημαϊκούς κύκλους διότι, απλούστατα, το αυτονότητο σ΄αυτό τον τόπο, δεν ευδοκιμεί. Γιατί αν λειτουργούσε η κοινή λογική, όσα Τμήματα δεν προσελκύουν το ενδιαφέρον των σπουδαστών θα έπρεπε ήδη να έχουν καταργηθεί. Επίσης, όσα έχουν παρεμφερές γνωστικό αντικείμενο θα έπρεπε ήδη να είχαν συγχωνευθεί. Γιατί η κατάσταση δεν πάει άλλο.

Τα προηγούμενα χρόνια, κάθε πόλη είχε τη σχολή της και κάθε περιφέρεια το Πανεπιστήμιό της. Κι ο κάθε πολιτικός που σεβόταν τον εαυτό του και έβγαινε στο προεκλογικό μπαλκόνι, είχε να λέει για τις Σχολές και τα Τμήματα που μεσολάβησε να ιδρυθούν ή θα μεσολαβήσει να γίνουν. Κι έτσι πολλαπλασιάζονταν τα “ψηφαλάκια” των ψηφοφόρων που ήλπιζαν στην οικονομική τους αναβάθμιση, “πατώντας” στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

Οι καιροί, όμως, αυτοί πέρασαν. Τώρα πια, που μια ολόκληρη χώρα μετρά και τη μπουκιά που βάζει στο στόμα της, δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοιες “πολυτέλειες”. Πολλοί αναρωτιούνται, (και ήδη υπάρχουν ανάλογες προτάσεις): Δεν θα έπρεπε ήδη να είχαν {συγχωνευθεί το Διεθνές Πανεπιστήμιο με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/κης; Το Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας με αυτό της Θεσσαλίας και το Δυτικής Ελλάδας με το Ιωαννίνων;

Ήδη στην Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων έχουμε 499 Τμήματα (έξω οι Στρατιωτικές Σχολές). Απ΄αυτά τα 286 ανήκουν σε Πανεπιστήμια και τα 213 σε ΤΕΙ. (Μόνο την τελευταία δεκαετία ιδρύθηκαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, 100 τμήματα.) Συνολικά 24 Πανεπιστήμια σε 36 πόλεις και 16 ΤΕΙ σε 40 πόλεις συγκροτούν το δίκτυο παροχής γνώσεων επιπέδου Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στη χώρα μας. Έχουμε, όμως, τόσους φοιτητές που θα έπρεπε να έχουμε και ανάλογα ιδρύματα; Ας δούμε τους αριθμούς : Οι εγγεγραμμένοι φοιτητές πλησιάζουν τις 600.000. Απ΄αυτούς λίγο περισσότεροι από τους μισούς θεωρούνται ενεργοί. Όμως, όσοι ζήτησαν να πάρουν σύγγραμμα, (που σημαίνει ότι όλο και κάποιο μάθημα δίδουν), άρα οι πραγματικά ενεργοί, δεν ξεπερνούν τις 240.000!!!

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι πόσα απ΄αυτά τα τμήματα και τις Σχολές δεν τα χρειάζεται η χώρα , αλλά παρ΄όλ΄αυτά χορηγεί πιστώσεις .

Τουλάχιστον 100 Σχολές και Τμήματα πρέπει να κλείσουν άμεσα, όπως υπολογίζουν πολλοί καθηγητές των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Άλλωστε, σύμφωνα με έρευνες καθηγητών Πανεπιστημίου, στο εξωτερικό η αναλογία πληθυσμού- ιδρυμάτων είναι ένα εκατομμύριο προς ένα ίδρυμα. Στην Ελλάδα είναι ένα ίδρυμα ανά 250.000 κατοίκους!!!

Έχουν ενδιαφέρον και τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας για το κόστος των φοιτητών. Έτσι, κάποιος που φοιτά στη Φιλολογία, μέχρι να πάρει το πτυχίο του κοστίζει περίπου 8.100 ευρώ και στη Νομική 9.180 ευρώ. Όμως, στο Τμήμα Θερμοκηπευτικών Καλλιεργειών του ΤΕΙ Καλαμάτας που δεν δέχεται πλέον εισακτέους (οδεύει δηλαδή προς κατάργηση), κοστίζει περίπου 21.500 ευρώ.

Μετά απ΄όλα αυτά, η λογική επιβάλει την χωροταξική ανακατανομή του χώρου της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Και η σχετική συζήτηση έχει αρχίσει εδώ και χρόνια. Όμως, κύριος παράγοντας αντίδρασης ήταν οι τοπικές κοινωνίες που ακόμη και σήμερα, πιστεύουν πως τα τμήματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης δίδουν “αίμα” στις ισχνές οικονομίες τους.

Συγχρόνως, πολλά από τα Τμήματα και τις Σχολές φοβούνται πως, αν εμφανίσουν τους πραγματικούς και ενεργούς φοιτητές τους, θα πάρουν τόσο μειωμένα κονδύλια που θα είναι αδύνατον να επιβιώσουν. Γι αυτό ακολουθούσαν την τακτική να δηλώνουν τον αριθμό των εγγεγραμμένων και όχι των ενεργών φοιτητών τους. Τώρα, πόσοι παίρνουν πτυχίο; Καλύτερα ας μη το θίξουμε…

Το υπουργείο Παιδείας, που γνωρίζει καλά όλα τα στοιχεία, θα έπρεπε να είχε επισπεύσει τις διαδικασίες της χωροταξικής ανακατανομής, μια και η χώρα προσπαθεί πια να βγάλει κι απ΄τη μύγα ξύγκι, που λέει κι ο λαός. Δεν μπορεί να κόβονται οι μικροσυντάξεις στους ηλικιωμένους, και εντελώς αυτάρεσκα να εξακολουθούν να υπάρχουν τόσες Σχολές και Τμήματα που δεν χρειάζεται κανείς. Θα έπρεπε πριν ξεκινήσει η μεταρρύθμιση στα Πανεπιστήμια να είχαν τεθεί, τουλάχιστον, οι βάσεις ενός διαλόγου με αρχή, μέση και τέλος. Να είχαν τεθεί τα κριτήρια και οι όροι που θα οδηγήσουν σε “καθαρές λύσεις”. Δηλαδή, τουλάχιστον 100 τμήματα λιγότερα απ΄όσα υπάρχουν σήμερα. Κι ύστερα ας συζητούσαμε τα υπόλοιπα.

Πάντως, οι σχετικές επιστολές που έχει στείλει στην Ακαδημαϊκή Κοινότητα η υπουργός, την 1η παρελθόντος Νοεμβρίου, για να αρχίσουν οι σχετικές διαδικασίες, μάλλον δεν “συγκινούν” κανέναν. Αντίθετα, φαίνεται να πιστεύουν πολλοί ότι μπορούν να συνεχίσουν να “σέρνονται” Σχολές και Τμήματα-βιτρίνες. Διδάσκοντες και διδασκόμενοι, χωρίς αντικείμενο, χωρίς αποτέλεσμα και εν τέλει χωρίς μέλλον και προοπτική.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου