Πώς να σε πείσω ότι οι Πανελλήνιες είναι μόνο ένα πέρασμα στη ζωή σου;Όταν βλέπεις κανάλια,εφημερίδες,διαδικτυακούς τόπους να σε βομβαρδίζουν καθημερινά με θέματα,απαντήσεις,σχόλια επί σχολίων;Όταν σου ζητούν να μιλήσεις για την Τέχνη με την οποία η μόνη σχέση σου είναι η επίσκεψη σε μουσεία και θέατρα μόνο σε σχολικές εκδρομές;Κι αυτή υποχρεωτική,αφού οι καθηγητές σου επιμένουν να πάτε...
Ποιος θα ζητήσει συγνώμη από τους υποψήφιους των Πανελλαδικών Εξετάσεων για το μάθημα της φυσικής; Κανένας δεν σκέφθηκε πριν σταλεί το θέμα στους μαθητές, να το λύσει και να δει αν μπορούσε ; Υποτίθεται ότι πριν δοθούν τα θέματα λύνονται όλες οι ασκήσεις και απαντώνται όλες οι ερωτήσεις. Μήπως , αυτή τη φορά δεν έγινε κάτι τέτοιο; Κι αν δεν έγινε γιατί δεν έγινε; Ποιος θα πληρώσει για τα τσαλακωμένα όνειρα και τις ελπίδες αυτών των παιδιών, για μια στάλα ικανοποίησης, παίρνοντας έναν καλό βαθμό σε εξετάσεις που μπορεί να είναι σκληρές, αλλά δεν θα έπρεπε να περιέχουν λάθη ή ελλείψεις ;
Τι να σου πω,αγαπημένε μου μαθητή; Σε μια χώρα που ενώ βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης,επιμένει να πιστεύει πως η μόνη επένδυση για το μέλλον είναι το πτυχίο;Τι να σου πω που θέλεις να δεις το χαμόγελο στα χείλη των γονιών σου;Αυτών των γονιών που στερούνται τα πάντα-ως και τα απολύτως αναγκαία-για να πληρώσουν το φροντιστήριό σου;Αυτών των γονιών που σου έβαλαν στο μυαλό ότι αν γίνεις γιατρός,δικηγόρος,μηχανικός θα εξασφαλίσεις καταξίωση και χρήμα;
Τι να σου πω αλήθεια... Τα έχουμε πει τόσες φορές στην τάξη.Όταν τα βλέμματά μας συναντώνται και το δικό σου είναι ένοχο κι απολογητικό,γιατί διαβάζεις άλλο μάθημα σε ώρα άλλου μαθήματος.Την ίδια στιγμή θέλω να κάνω ότι δεν σε βλέπω για να μη νιώσεις άσχημα και να μη νιώσω προδομένος.Τι να σου πω;Για μια χώρα που όταν ανακοινώνονται οι βάσεις,τα τηλέφωνα δίνουν και παίρνουν μεταξύ γονιών και τα κανάλια το κάνουν πρώτο θέμα!
Αν όμως οι μηχανισμοί είναι “κουτσοί” , αν όλο το σύστημα Εκπαίδευσης χωλαίνει κι αν ετούτο το οικοδόμημα που λέγεται Παιδεία, μπάζει από παντού, οι πιο αθώοι, αυτοί που σίγουρα δεν φταίνε, είναι οι υποψήφιοι που “κολυμπούν” στο χάος ενός κράτους που δεν μπορεί πλέον να κρατήσει ούτε τα προσχήματα…
Θα με ρωτήσεις γιατί σου τα γράφω αυτά.Μέσα στην πίεση που νιώθεις,στο άγχος,στο βάρος που έπεσε στις δικές σου πλάτες.Το κάνω για να μοιραστώ τις ανησυχίες σου.Για να σου πω πως θυμάμαι κι εγώ ότι τα ίδια περνούσα στην ηλικία σου.Πάνε πολλά χρόνια πράγματι. Αλλά πάντα όταν γράφεις,νομίζω ότι γράφω κι εγώ.Κι έτσι σε κοιτάζω κι αυτή τη φορά,δεν θέλω να αποφύγω το βλέμμα σου.Θέλω να σου πω,αγαπημένε μου μαθητή,πως και μόνο που παλεύεις σε τούτες τις τόσο δύσκολες στιγμές για όλους,είσαι ήρωας.Ο ήρωάς μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου