Ο 22χρονος νεαρός ιδεαλιστής Κρίστοφερ Μακάντελς, μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο, κι ενώ τον περιμένει μια πλουσιοπάροχη ζωή, αποφασίζει ξαφνικά να εγκαταλείψει τα πάντα για την άγρια φύση της Αλάσκας. Περιπλάνηση σε αφιλόξενες περιοχές και συναντήσεις με διάφορους ανθρώπους συνιστούν την παρακαταθήκη του Μακάντλες που αφήνει την τελευταία του πνοή εκεί που επέλεξε… στη φύση. Τα κίνητρα της επιλογής του, αλλά και τα αίτια του θανάτου του αποτελούν ένα μυστήριο που μονάχα ο ίδιος θα μπορούσε να λύσει...
Το ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΦΥΣΗ του Σον Πεν είναι ένας ύμνος στην απόλυτη ελευθερία , ένας ύμνος απεξάρτησης από τα δεσμά της καταναλωτικής κοινωνίας, τα ιδανικά της ευημερίας και το "αμερικάνικο όνειρο". Το να απεγκλωβιστεί κάποιος επιλέγοντας ουσιαστικά την αποκοινωνικοποίησή του με την πραγματοποίηση ενός παιδικού ονείρου, την είσοδό του στην γνωστή # άγνωστη αγκαλιά της μητέρας φύσης, θέλει "παραίτηση" από τα εγκόσμια, άρνηση του τρόπου ζωής που μας επιβάλλεται από τη στιγμή της γέννησης, σαρκική απεξάρτηση, ερωτική αυτοσυγκράτηση και αποχή, παθητική αυτοκυριαρχία, αυτοπεποίθηση, εσωστρέφεια, ελαχιστοποίηση του φόβου, αγάπη για το άγνωστο, λατρεία για την περιπέτεια και ριζική αντίδραση στο κοινότοπο, το συνηθισμένο. Χρειάζεται το αίσθημα του ηρωισμού να καταπνίγει και να θάβει φυσιολογικά ανθρώπινα ένστικτα για μία μεγάλη "Ιδέα" με πλήρη ανεξαρτησία από υποκείμενα και αντικείμενα. Χρειάζεται η αποδοχή της πίστης σ' ένα ποίημα, στον άνθρωπο, στον εαυτό σου και στην παρθένα φύση. Χρειάζεται να ζήσεις το "παραμύθι" σου όσο καλύτερα το φαντάστηκες μικρός.
Ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος των πράξεών του ακολουθώντας την ανευθυνότητα και ανοησία - πολλές φορές - των λόγων του. Ο ήρωάς μας ακολουθεί το δικό του μονοπάτι, πιστεύοντας ότι είχε γεννηθεί γι' αυτό. Ήταν αυθεντικός, ένα πνεύμα αλτρουισμού και ηθικής εντελώς ασυμβίβαστο με την εποχή που μεγάλωσε.
Ένα πνεύμα που δεν μπορούσε κανείς να τιθασεύσει και να θεωρήσει ότι θα υπακούσει σε κανόνες και τη λογική της "κοινότητας", όταν το "κόλλημά" του ήταν αδιαπραγμάτευτο. Η σχέση με τη φύση και αγάπη για την επιβίωση χωρίς τα δεκανίκια του πολιτισμού στο διάβα της εξέλιξης της ανθρωπότητας προέβαλλε αρχέγονα και ίσως πρωτόγονα ένστικτα.
Το σίγουρο είναι πως πολλοί σήμερα, οι περισσότεροι δεν μπορούν να κατανοήσουν τις πράξεις του νεαρού Μακάντλες. Κι αυτό γιατί τα ιδανικά του παραμένουν ανεξήγητα όπως και το κίνητρό του, ένα όμως είναι σίγουρο και κατανοητό. Έζησε το όνειρό του και πέθανε ευχαριστημένος. Μπορεί να μην έζησε όλες τις εμπειρίες που είχε σχεδιάσει, όμως κατόρθωσε ακολουθώντας τον πιο δύσκολο δρόμο της ζωής, να βρει το νόημα που τον γέμιζε και απογείωνε. Μπορεί να ηχεί ουτοπικό, άκρως ιδεαλιστικό, "χίππικο" και εγωιστικό, όμως η φιλοσοφική αναζήτηση της ελευθερίας μέσα από ένα ταξίδι - αν τα' χεις "καλά" με τον εαυτό σου - είναι η απόλυτη ευτυχία.
Ο Σον Πεν προβάλλει αυτό τον ιδιαίτερο χαρακτήρα στην ταινία του με εξαιρετικό τρόπο, σεβασμό και οικονομία στα μέσα έκφρασης. Για όσους ονειρεύτηκαν έναν 100% αντίθετο και αντίρροπο τρόπο ζωής, η ταινία τους αποζημιώνει για δυόμισι ώρες καθώς ταυτίζεσαι και μοιράζεσαι το όνειρο... Καταλαβαίνουμε απόλυτα γιατί συνειδητά ο Σον Πεν επέλεξε να κάνει ταινία αυτόν τον μοναχικό και "μοναδικό" χαρακτήρα φτάνοντας στα άκρα. Δεν είναι δύσκολο να διακρίνεις τις ομοιότητες ανάμεσα σε δύο ασυμβίβαστες και απελευθερωμένες από κάθε καταναγκασμό, προσωπικοτήτες.
Μας δικαιώνει απόλυτα και μας ευχαριστεί που επιλέγουμε να τον θεωρούμε ως "πρότυπο" αγωνιστή, έναν δημιουργό που η υπέρβαση της καλλιτεχνικής έκφρασης είναι στάση ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου